ΜΙΛΑΝΟ: 12 ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΕΙΤΕ & ΝΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΣΕΤΕ
1) Ντουόμο: ο Καθεδρικός Ναός του Μιλάνου
Ο καθεδρικός ναός του Μιλάνου, γνωστός με την ονομασία “Ντουόμο”, είναι η μεγαλύτερη εκκλησία της Ιταλίας και ένας από τους μεγαλύτερους Χριστιανικούς ναούς στον κόσμο μετά τη Βασιλική του Αγίου Πέτρου (Βατικανό), τη Βασιλική της Παναγίας Απαρεσίντα (Βραζιλία) και τον καθεδρικό ναό της Σεβίλης (Ισπανία). Βρίσκεται στην καρδιά του Μιλάνου και αποτελεί το σύμβολο της πόλης. Είναι αφιερωμένος στη Γέννηση της Θεοτόκου και χαρακτηρίζεται από έναν μοναδικό συνδυασμό Γοτθικής αρχιτεκτονικής με Ρομανικά στοιχεία. Λέγεται ότι έχει περισσότερα γλυπτά από οποιοδήποτε άλλο κτήριο στον κόσμο (σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα του Ντουόμο έχει περίπου 3.400 αγάλματα και 700 επιπλέον γλυπτά).
Η κατασκευή του ναού ξεκίνησε το 1386, κατά τη διάρκεια της ηγεμονίας του Τζαν Γκαλεάτσο Βισκόντι, και ολοκληρώθηκε επισήμως μετά από σχεδόν έξι αιώνες, το 1965. Είναι αξιοσημείωτο ότι η περίφημη πρόσοψη του ναού ολοκληρώθηκε το 1805 (περισσότερο από 4 αιώνες μετά την έναρξη των εργασιών), όταν ο Ναπολέων Βοναπάρτης, λίγο πριν στεφθεί βασιλιάς της Ιταλίας, διέταξε την ολοκλήρωση της πρόσοψης, η οποία τελείωσε επτά χρόνια αργότερα.
2) Γκαλερία Βιτόριο Εμανουέλε Β΄
Η Γκαλερία Βιτόριο Εμανουέλε Β΄ είναι μία κομψή σκεπαστή αγορά στο Μιλάνο, στην οποία στεγάζονται μερικά από τα πιο πολυτελή καταστήματα μόδας της πόλης. Σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Τζουζέπε Μενγκόνι το 1861 και χτίστηκε μεταξύ του 1865 και του 1877. Είναι το παλαιότερο εμπορικό κέντρο της χώρας, το οποίο λειτουργεί ως σήμερα. Η Γκαλερία πήρε το όνομά της από τον πρώτο βασιλιά της Ιταλίας, Βιτόριο Εμανουέλε Β΄, και μαζί με τον Ντουόμο είναι τα δύο σημαντικότερα μνημεία του Μιλάνου.
3) Σκάλα του Μιλάνου
Η Σκάλα του Μιλάνου είναι το πιο διάσημο θέατρο όπερας της Ιταλίας, με συνεχή λειτουργία από το 1778. Χτίστηκε για να αντικαταστήσει ένα παλαιότερο θέατρο το οποίο κάηκε το 1776 και γρήγορα εδραιώθηκε ως ένα από τα πιο σημαντικά θέατρα όπερας και μπαλέτου στον κόσμο. Μερικές από τις πιο γνωστές όπερες όπως οι “Οθέλος” και “Ναμπούκο” του Τζουζέπε Βέρντι, η “Νόρμα” του Βιντσέντζο Μπελίνι και η “Μαντάμα Μπατερφλάι” του Τζάκομο Πουτσίνι, παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά εδώ.
Η Σκάλα του Μιλάνου πήρε το όνομά της από την εκκλησία Σάντα Μαρία αλά Σκάλα, η οποία κατά το παρελθόν βρισκόταν στην ίδια θέση. Κατά την αρχική περίοδο του κτηρίου, στους χώρους του λειτουργούσε και καζίνο. Εκτός από την επιβλητική κεντρική αίθουσα με επενδύσεις ξύλου, κόκκινου βελούδου και χρυσαφένιων ανάγλυφων, στο κτήριο στεγάζεται επίσης ένα μουσείο με πολλά έργα ζωγραφικής, γλυπτά και κοστούμια όπερας. Για να επισκεφθείτε τη Σκάλα μπορείτε να αγοράσετε ένα εισιτήριο για μια παράσταση όπερας ή να συμμετέχετε σε μία από τις διαθέσιμες ξεναγήσεις με το πλεονέκτημα να έχετε πρόσβαση σε περισσότερους χώρους του κτηρίου όπως το μουσείο και τα θεωρεία της κεντρικής αίθουσας του θεάτρου.
4) Μπρέρα
Η Μπρέρα είναι μια κεντρική συνοικία, η οποία βρίσκεται βόρεια της Σκάλας του Μιλάνου, ανάμεσα στην Συνοικία της Μόδας και το Κάστρο των Σφόρτσα. Ο κύριος πόλος έλξης της περιοχής είναι το ομώνυμο παλάτι (Παλάτσο ντι Μπρέρα), γνωστό για τη σημαντική του Πινακοθήκη και τον Βοτανικό Κήπο. Το παλάτι στεγάζει επίσης μια βιβλιοθήκη, ένα αστρονομικό παρατηρητήριο, ένα ινστιτούτο επιστήμης και την Ακαδημία Καλών Τεχνών της Μπρέρα.
Η περιοχή της Μπρέρα είναι, επίσης, ιδιαίτερα δημοφιλής για τα πολλά εστιατόρια και μπαρ (κυρίως κατά μήκος των πεζοδρομημένων οδών της όπως η Via Fiori Chiari και η Via Marco Formentini) και τη μοναδική της, μποέμικη ατμόσφαιρα. Για όλα τα παραπάνω και επειδή τα περισσότερα από τα κύρια αξιοθέατα της πόλης βρίσκονται σε κοντινή απόσταση, θεωρείται μία από τις καλύτερες περιοχές για να μείνετε στο Μιλάνο.
5) Η Πόρτα Νόβα
Η Πόρτα Νόβα (Porta Nuova) αποτελεί μια σύγχρονη επιχειρηματική περιοχή του Μιλάνου, η οποία πήρε το όνομά της από την ομώνυμη Ναπολεόντεια πύλη του 19ου αιώνα στο νότιο όριο της περιοχής. Το σχέδιο για την ανάπλαση της Πόρτα Νόβα, μιας εγκαταλελειμμένης πρώην βιομηχανικής έκτασης, εγκρίθηκε το 2005 και έκτοτε ο ορίζοντας της πόλης έχει αναμορφωθεί με πολυώροφα κτήρια όπως ο Πύργος της Unicredit (ο ψηλότερος ουρανοξύστης στην Ιταλία), το Παλάτσο της Λομβαρδίας και οι διάσημοι Πράσινοι Πύργοι του Μιλάνου. Η Πόρτα Νόβα είναι μία από τις πιο προηγμένες αστικές περιοχές του κόσμου και η πλουσιότερη επιχειρηματική περιοχή στην Ευρώπη.
6) Ίδρυμα Prada
Το Ίδρυμα Prada (Fondazione Prada) είναι μια ιδιωτική πρωτοβουλία για την προώθηση της σύγχρονης τέχνης και του πολιτισμού, η οποία ξεκίνησε το 1993 από τους Miuccia Prada και Patrizio Bertelli. Το 2015, το ίδρυμα άνοιξε τις νέες εγκαταστάσεις του στο Μιλάνο, σε ένα πρώην αποστακτήριο του 1910, το οποίο μετατράπηκε σε ένα πολυδιάστατο κέντρο πολιτισμού.
Το έργο αποτελείται από προϋπάρχοντα και νέα κτήρια και σχεδιάστηκε από το διεθνές αρχιτεκτονικό γραφείο OMA του διάσημου Ολλανδού αρχιτέκτονα Rem Koolhaas. Το αποτέλεσμα ήταν ένα εντυπωσιακό συγκρότημα τροποποιημένων μεταβιομηχανικών κτηρίων, οργανωμένων ανοιχτών χώρων και νέων κατασκευών, συμπεριλαμβανομένου ενός νέου κτηρίου-πύργου ύψους 60 μέτρων.
Το Ίδρυμα Prada διοργανώνει εκθέσεις και εκδηλώσεις στους τομείς των εικαστικών τεχνών, του κινηματογράφου, της αρχιτεκτονικής, της φιλοσοφίας κ.α. Φιλοξενεί, επίσης, μια μόνιμη συλλογή με έργα τέχνης από τον 20ο και τον 21ο αιώνα. Ένα επιπλέον κίνητρο για να επισκεφθείτε το Ίδρυμα Prada είναι το Bar Luce, ένα όμορφο καφέ-μπαρ σχεδιασμένο από τον αμερικανικό σκηνοθέτη Wes Anderson. Το εσωτερικό του “υπόσχεται” πως θα σας κάνει να νιώσετε ότι βρίσκεστε σε μια από τις ταινίες του.
7) Ναβίγκλι: τα κανάλια του Μιλάνου
Η περιοχή Ναβίγκλι (Navigli) – τα κανάλια του Μιλάνου – είναι μια από τις πιο δημοφιλείς στους τουρίστες αλλά και στους κατοίκους της πόλης γειτονιές με πολλά εστιατόρια, μπαρ, καφέ και γκαλερί. Η περιοχή είναι συνήθως κατάμεστη κατά την ώρα του απεριτίβο (aperitivo) και παραμένει αρκετά δραστήρια μέχρι και αργά το βράδυ. Πρόκειται για ένα ειδυλλιακό μέρος με γέφυρες, μικρά καράβια, παλιά κτήρια και μουσικούς του δρόμου να δημιουργούν μια ιδιαίτερα όμορφη ατμόσφαιρα, ειδικότερα κατά τις ζεστές μέρες του χρόνου. Η περιοχή είναι, επίσης, αρκετά όμορφη κατά την περίοδο των Χριστουγέννων, με την ανάλογη διακόσμηση.
Το σύστημα των καναλιών της περιοχής του Navigli δημιουργήθηκε μεταξύ του 12ου και του 19ου αιώνα, συνδέοντας το Μιλάνο με τους ποταμούς και τις λίμνες της ευρύτερης περιοχής. Τα κανάλια, αν και αρχικά δημιουργήθηκαν για αρδευτικούς σκοπούς, αργότερα άρχισαν να χρησιμοποιούνται και για τη μεταφορά αγαθών και υλικών. Από τα πέντε κανάλια που υπήρχαν, διατηρούνται σήμερα μόνο δύο: το Naviglio Grande και το Naviglio Pavese με το πρώτο να είναι και αυτό που χρησιμοποιήθηκε για τη μεταφορά λίθων και μαρμάρων για τον καθεδρικό ναό του Μιλάνου. Στη βελτίωση των καναλιών είχε συνεισφέρει σημαντικά και ο Λεονάρντο ντα Βίντσι.
8) Η συνοικία της μόδας
Ανατολικά της συνοικίας Brera βρίσκεται η Συνοικία της Μόδας (Quadrilatero Della Moda). Μαζί με τη Γκαλέρια αποτελεί την ακριβότερη εμπορική περιοχή του Μιλάνου με πολυτελή καταστήματα μόδας και αίθουσες επιδείξεων των πιο γνωστών οίκων μόδας του κόσμου. Τα όρια της περιοχής ορίζονται από τη Via Montenapoleone (ο κεντρικότερος δρόμος της συνοικίας), τη Via Manzoni, τη Via Della Spiga και την Corso Venezia. Άλλοι δρόμοι εντός της περιοχής είναι οι: Via Borgospesso, Via Santo Spirito, Via Gesù, Via Sant’Andrea και Via Bagutta.
Η αρχιτεκτονική της Συνοικίας της Μόδας χαρακτηρίζεται από πολλά κομψά παλιά κτήρια και ιστορικά αρχοντικά (palazzi). Ορισμένα από αυτά έχουν μετατραπεί σε αρκετά ενδιαφέροντα μουσεία όπως το Bagatti Valsecchi και το Palazzo Morando. Στην περιοχή, επίσης, υπάρχουν πολλά ποιοτικά εστιατόρια, ξενοδοχεία, θέατρα, καθώς και εμπορικά κέντρα.
9) Η Σάντα Μαρία ντέλε Γκράτσιε και ο Μυστικός Δείπνος
Η Σάντα Μαρία ντέλε Γκράτσιε είναι εκκλησία της ομώνυμης Δομινικανής μονής του Μιλάνου, γνωστή κυρίως για τον Μυστικό Δείπνο, τη διάσημη τοιχογραφία του Λεονάρντο ντα Βίντσι, η οποία βρίσκεται στην τράπεζα της μονής. Τόσο η εκκλησία όσο και η τοιχογραφία χρονολογούνται στα τέλη του 15ου αιώνα και δημιουργήθηκαν με την οικονομική υποστήριξη της οικογένειας Σφόρτσα. Από το 1980, η Σάντα Μαρία ντέλε Γκράτσιε περιλαμβάνεται στον κατάλογο των μνημείων της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO (το μόνο μνημείο του καταλόγου, το οποίο βρίσκεται στο Μιλάνο).
Η τοιχογραφία του Μυστικού Δείπνου (γνωστή ως “Cenacolo” στα Ιταλικά) έχει διαστάσεις 4,60×8,80m και αναπαριστά τη φορτισμένη εκείνη στιγμή μετά την αναγγελία του Ιησού στους 12 μαθητές του ότι ένας εξ αυτών θα τον προδώσει. Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, αντί να ζωγραφίσει τον Μυστικό Δείπνο σε υγρή επιχρισμένη επιφάνεια, σύμφωνα με την παραδοσιακή τεχνική της νωπογραφίας, αποφάσισε να ζωγραφίσει σε στεγνή επιφάνεια (κάτι που ταίριαζε καλύτερα στη στιλιστική του τεχνοτροπία και που, σε αντίθεση με την τεχνική της νωπογραφίας, θα του επέτρεπε να κάνει τροποποιήσεις στο έργο του οποιαδήποτε στιγμή). Αν και ο τοίχος είχε στεγανοποηθεί με επιπλέον στρώσεις, η μέθοδος αυτή έγινε τελικά και η αιτία για την μικρή αντοχή της τοιχογραφίας στη φθορά του χρόνου. Για να μην χαθεί το έργο απαιτείται διαρκώς συντήρηση και αποκατάσταση.
Για να δείτε τον Μυστικό Δείπνο, θα πρέπει να εξασφαλίσετε τα εισιτήριά σας τουλάχιστον 2 μήνες νωρίτερα (συνήθως εξαντλούνται πολύ γρήγορα, αμέσως μόλις γίνουν διαθέσιμα), ή να ενταχθείτε σε κάποιο γκρουπ ξενάγησης με επιπλέον κόστος. Κάθε επίσκεψη διαρκεί 15 λεπτά και περιλαμβάνει έως 30 άτομα τη φορά. Εκτός από τον Μυστικό Δείπνο, αξίζει να επισκεφθείτε τόσο το εσωτερικό της εκκλησίας, όσο και την εσωτερική αυλή της μονής (με δωρεάν είσοδο κατά τις ώρες λειτουργίας της εκκλησίας).
10) Το Κάστρο των Σφόρτσα
Το Κάστρο των Σφόρτσα (Castello Sforzesco) είναι ένα ιστορικό κτηριακό συγκρότημα του 15ου αιώνα, το οποίο χρησιμοποιήθηκε ως φρούριο και τόπος διαμονής της οικογένειας Σφόρτσα – των ηγεμόνων του Μιλάνου κατά την Αναγέννηση. Η ανέγερση του κάστρου άρχισε το 1452, στη θέση ενός παλαιότερου κάστρου της οικογένειας Βισκόντι, το οποίο είχε καταστραφεί. Το κάστρο ανακαινίστηκε και επεκτάθηκε τον 16ο και 17ο αιώνα και ανοικοδομήθηκε, κατά ένα μεγάλο μέρος του, μεταξύ του 1891 και του 1905. Στο ίδιο διάστημα ανακατασκευάστηκε και ο εμβληματικός Πύργος του Φιλάρετου στην κεντρική είσοδο του κάστρου, ο οποίος είχε καταρρεύσει το 1521. Ο Φιλάρετος (Antonio di Pietro Averulino) ήταν ο πρώτος αρχιτέκτονας του κάστρου και ο πύργος του αποτελεί ένα ακόμα σύμβολο του Μιλάνου.
Το κάστρο φιλοξενεί σήμερα πολλά μουσεία, συλλογές και βιβλιοθήκες με πολλά σημαντικά ιστορικά αρχεία. Η είσοδος στην εσωτερική αυλή είναι δωρεάν, ενώ για να εισέλθετε στο εσωτερικό του συγκροτήματος, θα πρέπει να αγοράσετε εισιτήριο με το οποίο θα έχετε πρόσβαση σε όλα τα μουσεία. Στο κάστρο των Σφόρτσα μπορείτε να δείτε έργα τέχνης του Μικελάντζελο (Πιετά Ροντανίνι), του Λεονάρντο ντα Βίντσι (Σάλα ντέλε Άσε – όταν η αίθουσα δεν είναι κλειστή για αποκατάσταση), του Μαντένια, του Μπραμαντίνο κ.α.
11) Το πάρκο Σεμπιόνε και η Αψίδα της Ειρήνης
Το Πάρκο Σεμπιόνε είναι το μεγαλύτερο αστικό πάρκο στο Μιλάνο. Σχεδιάστηκε από τον Emilio Alemagna σύμφωνα με το στυλ των Αγγλικών κήπων και ολοκληρώθηκε το 1893. Το πάρκο αποτελείται από χιλιάδες φυτά και δέντρα σε μια τεράστια έκταση πρασίνου με περιπατητικές διαδρομές, μια τεχνητή λίμνη, γέφυρες, υπαίθρια καφέ, παιδικές χαρές κ.α.
Το πάρκο εκτείνεται μεταξύ του Κάστρου των Σφόρτσα, το οποίο αποτελεί το νότιο όριό του, και της εμβληματικής θριαμβικής Αψίδας της Ειρήνης (Arco Della Pace) στα βόρεια. Ο αρχικός σκοπός της αψίδας ήταν να γιορτάσει τις νίκες του Ναπολέοντα και η κατασκευή της ξεκίνησε το 1807. Μετά την πτώση του Ναπολέοντα, ωστόσο, παρέμεινε προσωρινά ημιτελής (ολοκληρώθηκε τελικά μεταξύ του 1826 και του 1838). Σήμερα, η περιοχή γύρω από την Αψίδα της Ειρήνης είναι δημοφιλής για τη νυχτερινή της ζωή και για την “ώρα του απεριτίβο”, με πολλά εστιατόρια, μπαρ και καφέ.
12) CityLife
Το CityLife είναι μια νέα εμπορική, επιχειρηματική και οικιστική περιοχή στη συνοικία Fiera, βορειοδυτικά του Πάρκου Σεμπιόνε. Η περιοχή μεταμορφώθηκε στα πλαίσια ενός έργου ανάπλασης μετά τη μεταφορά του μεγαλύτερου μέρους της εμπορικής έκθεσης Fieramilanocity έξω από την πόλη το 2005. Το CityLife σχεδιάστηκε από τους παγκοσμίως γνωστούς αρχιτέκτονες Daniel Libeskind, Arata Isozaki και τη Zaha Hadid. Η κατασκευή του άρχισε το 2009 και μαζί με την Πόρτα Νόβα αποτελούν δύο από τις πιο σύγχρονες και προηγμένες αστικές περιοχές στο Μιλάνο.